Badanie w kierunku nużeńca

INFORMACJE OGÓLNE

Nużeniec ludzki (z łac. demodex) jest niewielkim pasożytem zamieszkującym ludzką skórę. Wywołuje on chorobę zwaną nużycą (lub demodekozą).

Nużeniec ludzki jest kuzynem roztoczy. Pomimo tego, że mierzy około jednej czwartej milimetra, może w ciągu jednej doby pokonać dystans ponad półtora centymetra. Żyje około 18–25 dni, składając około 20 jaj. Pasożyt przechodzi kilka faz rozwoju, a wszystkie jego formy rozwojowe odżywiają się obumarłymi komórkami nabłonka skóry, osoczem krwi i łojem.

Nużeniec żeruje w gruczołach łojowych człowieka, szczególnie w okolicy twarzy i uszu oraz w mieszkach włosowych brwi, rzęs i owłosionej skóry głowy. Jeżeli chodzi o oko, nużeniec wybiera rzęsy, gdzie zagłębia otwór gębowy do wnętrza mieszka włosowego. Jeśli ilość pasożytów jest duża i nie mieszczą się w mieszku włosowym, następuje przemieszczenie włosa lub jego wypadnięcie. Objawami nużycy jest wypadanie brwi i rzęs, swędzenie, a także zaczerwienienie i podrażnienie powiek, czasami połączone z przewlekłym stanem zapalnym.

Nie wszyscy ludzie, u których stwierdza się obecność nużeńca, chorują. Nużeniec może także bytować na skórze nie wywołując objawów zapalenia ani innych problemów okulistycznych. Wszystko zależy od indywidualnej podatności na zachorowanie i odporności miejscowej.

Uwaga! Obecność nużeńca bardzo często jest też powodem problemów dermatologicznych pod postacią zaczerwienienia twarzy, krostek, czy trądziku.

INFORMACJE PRAKTYCZNE

Badanie w kierunku nużeńca szczególnie zalecane jest pacjentom, którzy borykają się z wypadaniem rzęs, czerwonymi, podrażnionymi brzegami powiek, stanami zapalnymi powiek, nawracającymi gradówkami. Może też być potrzebne osobom uskarżającym się na problemy dermatologiczne pod postacią zaczerwienienia twarzy, krostek czy trądziku.

Badanie w kierunku nużeńca polega na ocenie pod mikroskopem pobranych od pacjenta rzęs lub naskórka. W powiększeniu dobrze widać nużeńca, można także zróżnicować stadium jego rozwoju i ocenić jego ilość.