Pierwsza soczewka kontaktowa

Pierwszym w historii człowiekiem noszącym soczewki kontaktowe był niemiecki lekarz August Mueller urodzony w Munchengladbach (1864-1949). Inspiracją do realizacji pomysłu była duża wada wzroku (około -14 dioptrii), którą posiadał od dzieciństwa. Efektem rozważań na temat poprawy wzorku była praca doktorska obroniona 28 lutego 1889 pod tytułem “Brillenglaser und Hornhautlinsen” (Okulary i soczewki rogówkowe).

Pierwszym w historii człowiekiem noszącym soczewki kontaktowe był niemiecki lekarz August Mueller urodzony w Munchengladbach (1864-1949). Inspiracją do realizacji pomysłu była duża wada wzroku (około -14 dioptrii), którą posiadał od dzieciństwa. Efektem rozważań na temat poprawy wzorku była praca doktorska obroniona 28 lutego 1889 pod tytułem “Brillenglaser und Hornhautlinsen” (Okulary i soczewki rogówkowe).

Do konstrukcji soczewki dr Mueller zastosował odlewy oczu na zwłokach ludzkich, dzięki temu mógł określić promień krzywizny rogówki, który skalkulował na 7,5 mm, oraz promień krzywizny twardówki 14 mm. Następnie doktor Mueller zamówił dla siebie trzy soczewki o mocach (-14,5, -15,0 i -19,5 dioptrii) u znanego producenta mikroskopów z Berlina Karla Otto Himlera (1841-1903). Soczewki wykonane były z cienkiego szkła o grubości około 0,3 mm z dobrze oszlifowanymi brzegami. Średnica zewnętrzna soczewek wahała się pomiędzy 15 a 16 mm, wewnętrzna powierzchnia, która stykała się z okiem bezpośrednio, podzielona była na część rogówkową o średnicy 7-7,6 mm i część twardówkową o średnicy 13-14 mm.