Badanie rogówki, służące zbadaniu jej powierzchni, zarówno zewnętrznej, jak i wewnętrznej, śledzi zmiany grubości rogówki i zmiany jej ukształtowania. Badanie jest niebolesne, trwa krótko, a przeprowadza się je za pomocą topografu rogówkowego wykorzystującego światła lasera.
Topografia rogówki pozwala zdiagnozować astygmatyzm. Wykorzystuje się ją więc w badaniach przeprowadzanych przed operacjami refrakcyjnymi czyli korygującymi wadę wzroku, a także przed operacją zaćmy. Dane z badania pozwalają zaplanować operację i dobrać odpowiednią sztuczną soczewkę, która skoryguje astygmatyzm. Topografii używa się również do zdiagnozowania stożka rogówki.
Niekiedy topografię wykorzystuje się również przy badaniu wad wrodzonych u dzieci, takich jak mikrorogówka czy też keratoglobus. Dzięki danym z aparatu łatwiej jest przewidzieć, w którą stronę zmierza choroba. Wcześniej rogówkę mierzyło się przy pomocy keratometrów.
Ciekawostka
Pierwszy keratometr skonstruował niemiecki lekarz fizjolog Herman von Helmholtz w 1850 r.