Jaskra to jedna z najczęściej występujących chorób wzroku. Według różnych badań, odpowiada za nawet 10% przypadków nieodwracalnej ślepoty wśród społeczeństw krajów wysokorozwiniętych. Ryzyko rozwoju jaskry rośnie wraz z wiekiem – boryka się z nią około 1,5% osób po 40 roku życia i nawet 10% 80-latków.

Jaskra – przyczyny i rodzaje choroby

Jaskra to postępujące schorzenie nerwu wzrokowego. Na skutek choroby, u pacjenta dochodzi do podwyższenia ciśnienia śródgałkowego, rozwija się niedokrwienie tarczy nerwu wzrokowego, a w konsekwencji dochodzi do uszkodzeń włókien nerwowych siatkówki. Jak już wspomniano, jednym z czynników ryzyka rozwoju jaskry jest podeszły wiek. Wśród czynników zwiększających ryzyko pojawienia się choroby znajdują się także:

• inne choroby i wady wzroku,
• przypadki jaskry zdiagnozowane w najbliższej rodzinie,
• niskie ciśnienie tętnicze lub źle leczone nadciśnienie,
• hipercholesterolemia.

Warto również pamiętać, że wyróżnia się kilka odmian jaskry, w zależności m.in. od uwarunkowań anatomicznych (jaskra z otwartym szerokim kątem przesączania, jaskra z zamykającym się wąskim kątem przesączania, jaskra ostra z zamkniętym kątem przesączania) oraz przyczyn występowania (jaskra pierwotna, wtórna, wrodzona).

Jaskra – jakie objawy powinny zwrócić uwagę?

Niestety jaskra rozwija się powoli i podstępnie – wielu pacjentów przez długie lata nie zdaje sobie sprawy, że choruje, a pierwsze objawy są albo w ogóle niezauważalne, albo składane na karb „starzenia się”. Na początku proces degeneracji nerwu wzrokowego może nie mieć dużego wpływu na codzienne widzenie – dopiero później, gdy choroba rozwija się, u pacjentów występować mogą:

• ograniczenie pola widzenia,
• obniżenie ostrości widzenia,
• światłowstręt,
• trudności z widzeniem w ciemności,
• widzenie aureoli wokół źródeł światła,
• częste łzawienie oczu.

Dlatego w przypadku jaskry tak istotne są regularne badania kontrolne u okulisty.