Okulistyczna chirurgia rekonstrukcyjna

• nieoperacyjne nowotwory,
• niewidząca, bolesna gałka oczna, nie poddająca się leczeniu farmakologicznemu oraz chirurgicznemu, (np. po urazach, po operacjach, w przebiegu jaskry).
• kosmetyczne (jeśli brak poczucia światła),
• aplazja i hipoplazja gałki ocznej,
• profilaktyka zapaleń współczulnych,
• zapalenia wnętrza gałki ocznej w oczach bez poczucia światła niepoddające się standardowemu leczeniu,
• ciężkie urazy oka, których rozległość uniemożliwia rekonstrukcję gałki ocznej.

• ropna wydzielina związana z zakażeniem tkanek,
• rozejście się rany pooperacyjnej,
• cysty, torbiele i guzki zapalne w oczodole,
• zrośnięcie się tkanek w załamkach worka spojówkowego,
• zespół poenuklaeacyjny (charakteryzuje się opadnięciem powieki górnej, pogłębieniem bruzdy w skórze powieki górnej i/lub zapadnięciem się oczodołu). Powoduje to asymetrię twarzy i problemy z dopasowaniem protezy.

Dlatego po usunięciu gałki ocznej zaleca się wszczepianie implantów, których obecność w oczodole zapobiega rozwojowi zespołu poenukleacyjnego.

Implant gałki ocznej to implant oczodołowy, który wypełnia przestrzeń pozostałą po wcześniejszym usunięciu gałki ocznej. Wszczepienie takiego implantu zapobiega opadnięciu powieki górnej, pogłębieniu bruzdy w skórze powieki górnej i zapadnięciu się oczodołu. Wiele implantów pozwala na przyszycie do nich mięśni gałkoruchowych, co daje szansę na uzyskanie częściowej ruchomości. Wszczep implantu gałki ocznej pozwala na wypełnienie przestrzeni po usunięciu gałki ocznej, dzięki czemu można uzyskać lepszy efekt kosmetyczny, a tym samym poprawić komfort życia pacjenta.

Wszczepienie implantu jest przygotowaniem do założenia epiprotezy.

Po wygojeniu spojówki pokrywającej implant, nakłada się epiprotezę, czyli ,,sztuczne oko”. Epiproteza jest wzorowana na drugim oku, ma taki sam kolor tęczówki i zbliżony układ naczyń twardówki. Epiproteza utrzymywana jest przez powieki i przylega do wcześniej wszczepionego implantu oczodołowego.

Implanty gałki ocznej dzieli się na takie, które:

1. integrują się z tkankami oczodołu – są porowate, dzięki czemu naczynia krwionośne i tkanka łączna wrastają do ich wnętrza. Takie implanty są zbudowane z odpowiednika naturalnych materiałów budujących kość – hydroksyapatytu lub polietylenu.
2. nie integrują się z tkankami oczodołu – są zbudowane z silikonu, czyli litego i biologicznie obojętnego materiału, stosowanego w medycynie. Uniemożliwiając wrastanie naczyń do wnętrza, nie integrują się z oczodołem.
3. implanty mieszane – hydroksyapatytowo-silikonowe (np. implant Guthoffa) – w części przedniej zbudowane są z hydroksyapatytu, a w części tylnej – z silikonu. W implantach Guthoffa silikon zapewnia odpowiednią ruchomość implantu w oczodole, gdyż nie przerasta naczyniami ani tkanką łączną, które blokują ruchy.

Implanty gałki ocznej są one zawsze dobierane do potrzeb pacjenta. Dobór takiego implantu jest poprzedzony wizytą konsultacyjną, na której lekarz oceni stan oczodołu i dokona pomiaru  parametrów diagnostycznych w celu doboru właściwego implantu gałki ocznej.

• odsłonięcie, migracja i wydalenie implantu,
• rzadko – zakażenie i trudny do opanowania krwotok.

• do szpitala należy przyjechać w wygodnym ubraniu (np. dres), na miejscu w naszej placówce pacjent otrzyma jednorazowe ubranie medyczne,
• w dniu operacji prosimy nie wykonywać makijażu twarzy ani oczu,
• stale przyjmowane leki należy przyjąć o zwykłej porze, z jednym wyjątkiem opisanym w kolejnym punkcie,
• na 3-7 dni przed operacją należy je odstawić leki rozrzedzające krew. Są to m.in.: Acard, Aspiryna, Aspro C, Asprocol, Polopiryna, Rhonal, Ring N, Solucytel, Thomapyrin, Pradaxa, Xarelto, Plavix, Warfin, Acenokumarol.

Dodatkowe, szczegółowe informacje przekażemy przed umówioną operacją.

Operację rekonstrukcji oczodołu wykonuje się w znieczuleniu kombinowanym (tj. miejscowym z tak zwaną sedacją). Oznacza to, że anestezjolog podaje dożylnie środki uspokajające i przeciwbólowe, a okulista znieczula oko miejscowo. Cała operacja przebiega całkowicie bezboleśnie i trwa do dwóch godzin. Po około godzinnym odpoczynku pacjent może wyjść do domu.

Tuż po zabiegu pacjent może odczuwać znaczy dyskomfort w obrębie usuniętego oka. Może pojawić się obrzęk, zaczerwienienie, a także stan zapalny. Często obserwujemy także krwiaki , bolesność naruszonych tkanek, wymioty, nudności oraz silny ból oczodołu.

• Po operacji pacjent pozostaje zwykle w Szpitalu Okulistycznym Retina około godziny. W razie potrzeby otrzyma leki przeciwbólowe i przeciwwymiotne. Założony opatrunek uciskowy zapobiega krwawieniu pooperacyjnemu.
• Po zabiegu pacjent powinien mieć zapewniony transport prywatny (nie komunikacją miejską) z dorosłą osobą towarzyszącą.
• Przez 24 godziny po znieczuleniu nie można kierować pojazdami mechanicznymi, obsługiwać niebezpiecznych urządzeń ani pić alkoholu.
• Po operacji nie wolno zanurzać twarzy w wodzie ani moczyć oka, bo grozi to infekcją. Ostrożność w czasie kąpieli należy zachowywać przez 3 tygodnie, do chwili, kiedy rana stanie się wodoszczelna.
• Przez 2-3 tygodnie po operacji nie powinno się wykonywać prac wymagających dużego wysiłku fizycznego (na przykład przesuwać ciężkich mebli, czy podnosić ciężarów powyżej 15 kilogramów).
• Opatrunek pozostaje na oku pacjenta do pierwszej wizyty kontrolnej, która odbywa się następnego dnia po zabiegu. Następnie wyznaczane są kolejne wizyty pooperacyjne. Na oku przez około dwa tygodnie pozostaje konformer, czyli czyli wkładki pozwalającej zachować kształt oka.
• Należy stosować krople okulistyczne zgodnie z zaleceniami lekarza podanymi w karcie informacyjnej zabiegu.

Po operacji pacjent otrzymuje komplet szczegółowych informacji i wskazówek od naszego personelu.