Blefaroplastyka - Plastyka powiek

Operacja plastyki powiek pozwala uporać się z wieloma dolegliwościami, jak na przykład:

• ptoza – opadnięcie powieki górnej.

Ptoza może być wrodzona lub nabyta. Jest jednym z głównych objawów wrodzonego lub nabytego porażenia nerwu okoruchowego (niemożność uniesienia czy obniżenia gałki ocznej). Może sygnalizować miejscową lub ogólną chorobę mięśni np. dystrofię mięśni, dystrofię oczno-gardłową lub inne choroby takie jak np. miastenia lub guz oczodołu.

• podwinięcie powieki dolnej do wewnątrz (entropion) – polega na odwróceniu brzegu rzęskowego powiek do worka spojówkowego.

Entropion jest związany najczęściej ze starzeniem się narządu wzroku. Powstaje w wyniku zaniku tkanek powieki dolnej, a zwłaszcza osłabienia działania mięśni rozwierających szparę powiekową. Powieka z wiekiem wiotczeje, a jej więzadła mają mniejsze napięcie, przez co mięsień okrężny oka uwypukla się. Entropion może być też skutkiem oparzenia, stanu zapalnego np. jaglicy, skutkiem bliznowacenia po urazie lub nieprawidłowo wykonanego zabiegu chirurgicznego. W wyniku podwinięcia, rzęsy drażnią rogówkę, co sprawia, że pojawia się ból, zaczerwienienie, co może w końcu doprowadzić do problemów z prawidłowym widzeniem.

• odwinięcie powieki dolnej na zewnątrz (ektropion).

Ten stan powoduje u pacjenta podrażnienie i zaczerwienienie gałki ocznej, stan zapalny, ból i  łzawienie. Problem ten dotyczy zwykle osób starszych. Zwiotczała skóra powoduje występowanie łzawienia, a także zwiększa ryzyko zapalenia spojówek i chorób rogówki.Korekcja ektropionu polega na przywróceniu właściwego ustawienia i napięcia powieki.

• medyczne: ograniczone pole widzenia, bóle głowy, zmęczenie i uczucie ciężkości powiek, niewydolność mięśnia powieki górnej
• estetyczne: odmłodzenie wyglądu, usunięcie oznak starzenia okolic oczu, podniesienie napięcia skóry, a tym samym lepsze działanie mięśni powiek.

Przeciwskazaniami są ciężkie choroby ogólnoustrojowe:

• choroby wątroby,
• choroby krążenia, cukrzyca,
• skazy naczyniowe,
• niedokrwistość,
• nieuregulowane ciśnienie tętnicze krwi,
• infekcje,
• choroby zębów,
• stany zapalne skóry w okolicy powiek.

•  w dniu zabiegu należy przyjechać w wygodnym ubraniu (np. dres), na miejscu w naszej placówce pacjent otrzymuje jednorazowe ubranie medyczne,
• w dniu operacji prosimy nie wykonywać makijażu twarzy ani oczu,
• stale przyjmowane leki należy przyjąć o zwykłej porze, z jednym wyjątkiem opisanym w kolejnym punkcie,
• na 3-7 dni przed operacją należy je odstawić leki rozrzedzające krew. Są to m.in.: Acard, Aspiryna, Aspro C, Asprocol, Polopiryna, Rhonal, Ring N, Solucytel, Thomapyrin, Pradaxa, Xarelto, Plavix, Warfin, Acenokumarol.

Dodatkowe, szczegółowe informacje przekażemy przed umówioną operacją.

• Po zabiegu pacjent przez kilka godzin nosi specjalne opatrunki na powiekach, zawierające zimne kompresy.
• Po zabiegu pacjent powinien mieć zapewniony transport prywatny (nie komunikacją miejską) z dorosłą osobą towarzyszącą.
• Przez 24 godziny po znieczuleniu nie można kierować pojazdami mechanicznymi, obsługiwać niebezpiecznych urządzeń ani pić alkoholu.
• Po operacji nie wolno zanurzać twarzy w wodzie ani moczyć oka, bo grozi to infekcją. Ostrożność w czasie kąpieli należy zachowywać przez 3 tygodnie, do chwili, kiedy rana stanie się wodoszczelna.
• Przez 2-3 tygodnie po operacji nie powinno się wykonywać prac wymagających dużego wysiłku fizycznego (na przykład przesuwać ciężkich mebli, czy podnosić ciężarów powyżej 15 kilogramów).
• W dni słoneczne należy nosić ciemne okulary.
• Po 7 dniach należy przyjść na zdjęcie szwów. Następnie pacjent zgłasza się do lekarza na kolejne ustalone wizyty kontrolne.
• Skórę powiek należy pielęgnować zgodnie z zaleceniami lekarza chirurga.
• Po upływie około 6 tygodni rany operacyjne powinny się już dostatecznie zabliźnić i powoli zaczyna być widoczny efekt napięcia powiek oraz odmłodzonego wyglądu.
• Po upływie około 6 miesięcy od operacji zazwyczaj uzyskuje się pełny efekt kosmetyczny.
• Należy pamiętać, że podany powyżej okres rekonwalescencji pacjenta i czas gojenia się ran operacyjnych zależy od indywidualnych możliwości regeneracyjnych organizmu pacjenta.